Archief

Transvisie brengt NZa in actie op wachttijden

De wachttijden in de transgenderzorg zijn dramatisch. Dat is bekend. Half februari van dit jaar besprak Transvisie de situatie met de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en verzocht om hulp. De NZa bleek zeer welwillend om ons te helpen binnen de mogelijkheden die ze daar voor hebben. Ons verzoek om hulp hebben we formeel in een brief (brief-transvisie) verwoord.

Naar aanleiding van onze brief en het gesprek heeft de NZa besloten:

• de transgenderzorg op te nemen in het Actieplan wachttijden in de zorg. Dit zorgt er voor dat de situatie meer bestuurlijke en politieke aandacht krijgt. De NZa rapporteert namelijk regelmatig over de voortgang in het actieplan, zoals begin dit jaar. Zie een bericht uit mei 2017 en een bericht uit januari 2018 hierover. De komende tijd zal NZa in overleg met Transvisie concretiseren hoe de transgenderzorg een plek in dit actieplan krijgt.
• de betrokken partijen bijeen te vragen voor bestuurlijk overleg met de voorzitter van de NZa. Dit klinkt wat ambtelijk, maar is een goede gelegenheid om krachtige acties af te spreken.

De NZa heeft dit onlangs per brief (reactie-nza) aan ons bevestigd.

Wij zijn erg blij met dit resultaat. Deze bestuurlijke druk brengt en houdt partijen hopelijk in beweging. Natuurlijk brengt bestuurlijke druk op zichzelf geen oplossingen. Daarvoor moet je concreet met elkaar aan de slag.

Daarom heeft Transvisie de rol op zich genomen om als een ketenregisseur te proberen met de zorgaanbieders concrete stappen tot verbetering te zetten. Op 16 januari j.l. hadden we daarover voor het eerst overleg met VUmc (ook namens UMCG) en zo goed als alle gespecialiseerde GGZ instellingen en/of psychologenpraktijken. Begin april komt deze groep voor een tweede keer onder leiding van Transvisie bij elkaar.

Dat Transvisie nu dat proces trekt, wordt door de zorgaanbieders als positief gezien. Tegelijk is dat een rol die we zonder financiële middelen niet lang kunnen vervullen. Helaas zag de NZa geen mogelijkheden ons hierin te helpen. Overleg met het Ministerie van VWS heeft op dat punt ook nog geen resultaat gebracht.

PS: Transvisie is nog op zoek naar een fondsenwerver. Kijk op onze vacaturepagina.

READ MORE

Statement Transvisie: Zorg voor transgender kinderen komt veel te laat

De transgenderzorg in ons land zit volledig op slot. De medische behandeling van het VUmc zit verstopt achter enorme wachttijden: 60 weken voor kinderen en adolescenten en 75 weken voor volwassenen. Voor volwassenen zijn er nog een paar mogelijkheden om zorg buiten het VUmc te krijgen. Voor kinderen en adolescenten zijn die er niet. Voor hen is het VUmc op dit moment de enige plek in Nederland waar ze terecht kunnen. Het jeugdjournaal heeft onlangs aandacht aan dit probleem besteed en ook Transvisie om een reactie gevraagd. De uitzending is terug te zien de website van het Jeugdjournaal. Ook de website van de NOS is hier aandacht aan besteed.

Transvisie ontvangt over dit probleem regelmatig noodkreten van wanhopige ouders en jongeren. Tijdens de lange wachttijden staat de ontwikkeling van het kind of de jongere vaak stil, met als risico dat die achterstand later moeilijk in te halen is. Als de puberteit het laatste zetje is geweest om medische hulp bij het VUmc te zoeken, dan is het zelfs al te laat. Door de extreem lange wachttijden én de langdurige diagnostiek en indicatiestelling die daarop volgt, duurt het namelijk bijna twee jaar voordat er puberteitsremmers voorgeschreven kunnen worden. Door de puberteit zal in die periode het lichaam ingrijpend veranderen. Dit vooruitzicht is traumatisch voor het transgender kind. Al die veranderingen moet je later met ingrijpende operaties en behandelingen weer ongedaan maken en bij sommige veranderingen kan dat niet eens. Essentiële zorg komt dus te laat.

Daarom doet Transvisie een klemmend beroep op de zorgverleners om dit probleem op te lossen. In de psychische zorgstandaard hebben zorgverleners en Transvisie vorig jaar met elkaar afgesproken dat een wachttijd van meer dan 13 weken voor medische behandeling niet aanvaardbaar is. Recente capaciteitsuitbreidingen zijn onvoldoende gebleken om de wachttijden überhaupt naar beneden te krijgen, laat staan in de buurt van de 13 weken. Capaciteitsuitbreiding blijft nodig, maar volgens Transvisie is het anders organiseren van de zorg de echte oplossing. Recent heeft Stepwork met enkele endocrinologen voor volwassenen afgesproken dat deze nu ook 17 jarigen gaan behandelen. Het is dit soort buiten-de-kaders-denken dat nodig is. Maar dan op veel grotere schaal.

Volgens Transvisie is een combinatie van de volgende maatregelen nodig:

1. De diagnostiek en indicatiestelling moet gefaseerd en op maat: namelijk niet uitgebreider dan nodig is voor de eerstvolgende stap in de behandeling. De behandeling met puberteitsremmers is omkeerbaar en bedoeld om in alle rust de gendergevoelens en wensen van het transgender kind te onderzoeken. Die puberteitsremmers moeten voorgeschreven kunnen worden na een veel beknopter onderzoek dan nu het geval is. Op een vergelijkbare manier kan dan later de hormoonbehandeling geïndiceerd worden.
   We moeten af van het idee dat er één allesomvattende indicatiestelling moet plaatsvinden voordat er om het even welke zorg geleverd wordt. Niet een allesomvattend groen licht vooraf, maar stap voor stap behandelen met de vinger aan de pols. Zodat het licht op rood gezet kan worden wanneer dat nodig blijkt om problemen te voorkomen.
2. Het VUmc moet de hoogste prioriteit geven aan het verspreiden van kennis. Kinderendocrinologen uit diverse ziekenhuizen moeten opgeleid worden en supervisie krijgen, zodat ze hun eerste stappen in de transgenderzorg met vertrouwen kunnen zetten en het transgender kind en de ouders kunnen vertrouwen op de kundigheid van de arts. Niet alleen voor nazorg, maar ook voor puberteitsremming en later het instellen van de hormoonbehandeling.
3. Er moet meer gebruik gemaakt worden van al bestaande ‘voorkennis’ bij artsen buiten de transgenderzorg. Denk aan de vele artsen die de afgelopen jaren tijdens hun opleiding een periode hebben meegelopen in de genderteams van VUmc en LUMC. Deze artsen moeten, met de eerder genoemde opleiding, een snelle start kunnen maken in het bieden van transgenderzorg vanuit hun eigen ziekenhuis. Zij moeten daarom actief benaderd worden door het VUmc.
   Daarnaast schrijven algemene kinderendocrinologen al jarenlang puberteitsremmers voor bij kinderen die extreem vroeg in de puberteit raken. Deze artsen hebben de medische deskundigheid die nodig is om dit ook voor transgenderpubers te gaan doen. Zij kunnen per direct met de decentrale gespecialiseerde GGZ ketenzorg aanbieden als het gaat om puberteitsremming.
4. Het VUmc en de decentrale gespecialiseerde GGZ moeten doorgaan met het werven en opleiden van psychologen die transgenders kunnen begeleiden en diagnosticeren. Liever op korte termijn minder behandelen en meer nieuwe collega’s opleiden, zodat daarna echt stappen gemaakt worden met het terugdringen van de wachttijden.
5. Gemeenten moeten in de zorgovereenkomsten beperkingen opheffen in aantallen transgender kinderen dat behandeld kan worden door de decentrale gespecialiseerde GGZ.
6. Zorgverzekeraars moeten vergoeding beschikbaar stellen voor perifere kinderendocrinologen die transgenderzorg willen bieden.

Deze maatregelen zijn niet alleen voor de zorg voor transgender kinderen en -adolescenten nodig, maar ook voor de transgenderzorg voor volwassenen. De afgelopen maanden heeft Transvisie constructief contact gehad met de academische centra en de gespecialiseerde GGZ om samen maatregelen in gang te zetten. Dat was een hoopgevende stap. Maar hoop doet niet vanzelf leven. We kunnen een duwtje in de rug vanuit de overheid en toezichthouders goed gebruiken. Transvisie zou graag zien dat we met zijn allen nu doorpakken en de Nederlandse transgenderzorg – ooit toonaangevend in de wereld – een stevige plek in de 21e eeuw geven. Moderne en flexibele transgenderzorg anno nu.

Transvisie vraagt voortdurend bij overheid en politiek om aandacht voor deze nijpende situatie en zal met dit statement  opnieuw ook Tweede kamerleden benaderen.
Voetnoot:  Transvisie adviseert ouders en jongeren die nu op de wachtlijst staan om psychologische begeleiding te zoeken buiten het VUmc. Er zijn meerdere gespecialiseerde GGZ instellingen verspreid door het land. Ook kan het contact met andere transgender kinderen en jongeren en ouders in onze lotgenotengroep tot steun zijn.

 

 

READ MORE

‘Hij is een Zij’ deelneemster Eveline wint rechtszaak verzekeraar over vrije artsenkeuze

Eveline van den Boom, oud-voorzitter van Transvisie en oud-deelneemster van het KRO-NCRV programma “Hij is een Zij”, heeft de rechtszaak tegen haar verzekeraar Ditzo (onderdeel van ASR) gewonnen. Inzet van het geschil was de weigering van de verzekeraar om het volledige bedrag van de geslachtsbevestigende operatie te betalen. Eveline koos ervoor deze ingreep in het Thailand te laten doen, vanwege de aanwezigheid van gespecialiseerde klinieken met goede nazorg. Nederland kent geen klinieken die uitsluitend transgender operaties uitvoeren.

Verzekeraar Ditzo besloot echter om maar een deel van het bedrag te vergoeden. Dit terwijl ze in haar campagnes hoog opgaf over vrije artsenkeuze. De verzekeraar ging uit van een gemiddelde vergoeding op een bepaalde zorgcode, terwijl de meeste ziekenhuizen geen genderbevestigende operaties uitvoeren. De rechter haalde hier een streep doorheen en stelde Ditzo in het ongelijk. Eveline maakt de zaak tevens aanhangig bij de Reclame Code Commissie, om ook op die manier het onterecht claimen van een vrije artsenkeuze door verzekeraars aan banden te leggen.

​Transvisie is blij met de uitspraak van de rechter en roept op tot een structurele oplossing. Uit een eerder uitgevoerde inventarisatie van Transvisie bleek de situatie van Eveline niet uniek: verzekeraars werken allemaal met verschillende, niet-marktconforme tarieven als grondslag voor vergoeding. Dat leidt tot willekeur en te lage vergoedingen, variërend van €3.000,- tot €10.000,-. Transvisie vindt het onacceptabel dat transgenders op dit moment alleen via de rechter de vergoeding kunnen krijgen, die hen de keuzevrijheid geeft waar ze recht op hebben​.

Deze recente uitspraak maakt bezwaar aantekenen bij de verzekeraar wellicht iets kansrijker. Transvisie adviseert transgenders die in het buitenland geopereerd willen worden om:

1. Vooraf toestemming aan te vragen voor zorg. In de meeste gevallen wordt deze gehonoreerd, alleen tegen een veel te laag bedrag.
2. Bezwaar aan te tekenen tegen het te lage bedrag. Verwijs hierbij naar bovenstaande uitspraak van de rechter in de zaak tegen Ditzo. De belangrijkste lessen uit de uitspraak zijn als volgt:
   1. Controleer altijd of de verzekeraar DBC-code 990004044 en/of declaratiecode 15D197 als grondslag voor de vergoeding noemt. Is dit niet het geval? Vraag of de verzekeraar alsnog die code wil wijzigen. Een andere code kan ten onrechte tot een lagere vergoeding leiden.
   2. Verzekeraars zijn in het geval van een restitutiepolis niet vrij in het vaststellen van het marktconforme tarief, maar dienen de in redelijkheid passende zorgkosten te vergoeden (art. 11 Zorgverzekeringswet en art. 2.2 lid 2 onder b van het Besluit Zorgverzekering). De Rechtbank haalt een bindend advies van Stichting Klachten en Geschillen Zorgverzekering (SKGZ) van 2 maart 2016 (bindend-advies-gcz02-maart-2016skgz201501971). Om te bepalen of het marktconform tarief van de zorgverzekeraar realistisch is, kan dit tarief volgens paragraaf 4.4 van het advies vergeleken worden met de passantentarieven. De Rechtbank vergelijkt enkel de tarieven van het VUmc en UMCG, wat logisch is aangezien er in Nederland geen andere ziekenhuizen zijn die een vaginaplastiek uitvoeren. De conclusie luidt dat het passantentarief van circa €12.300 dat het UMCG in 2016 hanteerde als marktconform moet worden beschouwd. In 2018 bedraagt het passantentarief voor het VUmc €15.000 en voor het UMCG €12.848,31 (passantentarieven-dbc-code-15d197-umcg-vumc) wat neerkomt op een gemiddeld passantentarief van €13.924,16. De vergoeding die een verzekeraar toezegt voor een operatie in het buitenland zou daardoor tussen de €12.848,31 en €15.000 moeten uitkomen. Indien de berekening alsnog lager uitvalt zijn er mogelijk andere tarieven in de berekening betrokken. Vraag daarom altijd aan de verzekeraar of met meer tarieven dan alleen die van het VUmc en UMCG is gerekend en zo ja, waarom.
   3. Het marktconforme tarief kan bij een naturapolis mogelijk lager uitvallen, maar dient op zijn minst 75-80% van het marktconforme tarief te bedragen, wat neerkomt op circa €10.000.

De komende tijd zal Transvisie meer publiceren over dit dossier en hoe je het beste je verzekeraar kunt bewegen tot de juiste vergoeding. Voor de juridische argumentatie speelt nog een rol of de operatie binnen of buiten de EU plaats zal vinden. Transvisie ontwikkelt op dit moment voorbeeldbrieven voor deze specifieke situaties. Op onze website staat al een algemene bezwaarbrief, zonder de specifieke argumentatie uit deze recente uitspraak.

Transvisie gaat in 2018 ook in overleg met zorgverzekeraars om deze vergoeding structureel op een goede manier geregeld te krijgen, zonder dat daar bezwaarschriften of rechtszaken voor nodig zijn.

Heb je ook een veel te lage vergoeding gekregen voor je buitenlandse operatie? Maak ons dossier sterker en laat het ons weten, via ons informatiepunt.

READ MORE