Ik: Ontmoet BarbaBo.

Ik is een reeks persoonlijke verhalen. De verhalen worden geschreven door verschillende mensen uit onze gemeenschap. In dit verhaal ontmoeten wij Bo. Bo is non binair.

Ik is een reeks persoonlijke verhalen. De verhalen worden geschreven door verschillende mensen uit onze gemeenschap. In dit verhaal ontmoeten wij Bo. Bo is non binair.

Hej,

Goedemorgen. Het is nu 07:37 op een woensdagmorgen. Ik zit met een bak koffie aan de tafel in de eetkamer met mijn laptop. Mijn twee dochters zitten op de bank met hun tablet voordat de school begint. Mijn ex-partner ligt nog op bed.

Zij heeft een lange nacht achter de rug omdat ze is meegegaan met haar ‘vriendje’ op nachtwerk. Iets met vangrails repareren in Limburg. Het is mij nog steeds een raadsel waarom ze daar toch elke keer weer mee instemt. Het zorgt in ieder geval voor een heerlijke avond in mijn eentje en nieuwe verhalen in de ochtend.

 

Mijn naam is Bo en ik ben een non-binair mens. Zo, dat is eruit.

Het klinkt een beetje alsof ik bij een AA-bijeenkomst zit. Alleen dan zonder kringgesprek. Zonder mede-AA’ers. En zonder goedkope automatenkoffie en ongemakkelijke stoeltjes.

In plaats daarvan zit ik aan mijn eettafel met een heerlijke bak koffie met veel te veel melk. En in plaats van een kring vol mede alcoholisten heb ik jullie.

 

Dit is mijn bijdrage aan de historici, die zich honderden jaren later afvragen hoe het was om in de 2020’s als non-binair mens te leven in een binaire wereld. Maar vooral is het voor mij een manier om mijn (dagelijkse) ervaringen en mijn verhaal te kunnen delen.

Want om eerlijk te zijn, is mijn leven een heerlijke soap. Een soap met intriges, leugens en ongemakkelijke situaties en tenenkrommende acteurs. Maar bovenal is het erg herkenbaar, want ik ben niet anders dan anderen. Ik ben een mens met hoop, dromen en wensen in een harde, realistische wereld met flinke uitdagingen.
En door mijn verhalen te delen hoop ik stiekem dat ze andere mensen kunnen helpen en inspireren, want een betere wereld begint tenslotte bij jezelf.

En dan nu de introductie van de hoofdpersoon, ik.

Bij mijn psycholoog heb ik mijzelf omschreven als hybride. Als in-between’er.

Tegen vrienden zeg ik dat ik een vreemde tegenstrijdige combinatie ben van uitersten. Noch vlees, noch vis. Ik ben flubber.
Je zou mij ook een Barbamens kunnen noemen. Ik ben alleen niet zo makkelijk aanpasbaar als de karakters uit die televisie serie. Ik ben alles en tegelijkertijd niets. Ik ben een Barbapapa en tegelijkertijd een Barbamama. En tegelijkertijd ben ik geen van beide. En dat is soms best lastig.

Voor de maatschappij ben ik een hij. Ik ben een papa voor mijn dochters. Voor mijn ex-partner ben ik een man. En dat is ook te begrijpen.
Het is ook voor een groot gedeelte hoe mijn biologische code mij definieert. Ik heb gezichtsbeharing. Ik heb smalle heupen. Ik heb dat dingetje tussen mijn benen hangen.
Het is dus ook absoluut niet raar dat mensen mij in dat ene hokje stoppen door hun referentiekader en door de gevolgen van mijn biologische codering.

Maar wat ik echt ben is een creatief persoon. Iemand die goed is in verbanden leggen. Ik ben een kei in organiseren. Ik ben lief. Ik ben attent. Ik ben open. Ik ben goed in moeilijke dingen makkelijk beschrijven. En zo kan ik nog veel meer dingen opnoemen die ik wel ben. Ik ben heel veel. Ik ben niet te beperken tot één gender.

Mijn blog gaat het zijn van een non-binair mens.

Over mijn zoektocht naar de onmogelijke definiëring van wie ik ben. Over acceptatie en over de ervaringen met de binaire wereld. Het gaat over de dingen die ik meemaak. De mooie momenten die het leven waard maken tot aan de slechte momenten waarin ik denk ‘Wat een K-wereld is het toch’.

Dit is mijn verhaal.

Bo

Hej,

Goedemorgen. Het is nu 07:37 op een woensdagmorgen. Ik zit met een bak koffie aan de tafel in de eetkamer met mijn laptop. Mijn twee dochters zitten op de bank met hun tablet voordat de school begint. Mijn ex-partner ligt nog op bed.

Zij heeft een lange nacht achter de rug omdat ze is meegegaan met haar ‘vriendje’ op nachtwerk. Iets met vangrails repareren in Limburg. Het is mij nog steeds een raadsel waarom ze daar toch elke keer weer mee instemt. Het zorgt in ieder geval voor een heerlijke avond in mijn eentje en nieuwe verhalen in de ochtend.

 

Mijn naam is Bo en ik ben een non-binair mens. Zo, dat is eruit.

Het klinkt een beetje alsof ik bij een AA-bijeenkomst zit. Alleen dan zonder kringgesprek. Zonder mede-AA’ers. En zonder goedkope automatenkoffie en ongemakkelijke stoeltjes.

In plaats daarvan zit ik aan mijn eettafel met een heerlijke bak koffie met veel te veel melk. En in plaats van een kring vol mede alcoholisten heb ik jullie.

 

Dit is mijn bijdrage aan de historici, die zich honderden jaren later afvragen hoe het was om in de 2020’s als non-binair mens te leven in een binaire wereld. Maar vooral is het voor mij een manier om mijn (dagelijkse) ervaringen en mijn verhaal te kunnen delen.

Want om eerlijk te zijn, is mijn leven een heerlijke soap. Een soap met intriges, leugens en ongemakkelijke situaties en tenenkrommende acteurs. Maar bovenal is het erg herkenbaar, want ik ben niet anders dan anderen. Ik ben een mens met hoop, dromen en wensen in een harde, realistische wereld met flinke uitdagingen.
En door mijn verhalen te delen hoop ik stiekem dat ze andere mensen kunnen helpen en inspireren, want een betere wereld begint tenslotte bij jezelf.

En dan nu de introductie van de hoofdpersoon, ik.

Bij mijn psycholoog heb ik mijzelf omschreven als hybride. Als in-between’er.

Tegen vrienden zeg ik dat ik een vreemde tegenstrijdige combinatie ben van uitersten. Noch vlees, noch vis. Ik ben flubber.
Je zou mij ook een Barbamens kunnen noemen. Ik ben alleen niet zo makkelijk aanpasbaar als de karakters uit die televisie serie. Ik ben alles en tegelijkertijd niets. Ik ben een Barbapapa en tegelijkertijd een Barbamama. En tegelijkertijd ben ik geen van beide. En dat is soms best lastig.

Voor de maatschappij ben ik een hij. Ik ben een papa voor mijn dochters. Voor mijn ex-partner ben ik een man. En dat is ook te begrijpen.
Het is ook voor een groot gedeelte hoe mijn biologische code mij definieert. Ik heb gezichtsbeharing. Ik heb smalle heupen. Ik heb dat dingetje tussen mijn benen hangen.
Het is dus ook absoluut niet raar dat mensen mij in dat ene hokje stoppen door hun referentiekader en door de gevolgen van mijn biologische codering.

Maar wat ik echt ben is een creatief persoon. Iemand die goed is in verbanden leggen. Ik ben een kei in organiseren. Ik ben lief. Ik ben attent. Ik ben open. Ik ben goed in moeilijke dingen makkelijk beschrijven. En zo kan ik nog veel meer dingen opnoemen die ik wel ben. Ik ben heel veel. Ik ben niet te beperken tot één gender.

Mijn blog gaat het zijn van een non-binair mens.

Over mijn zoektocht naar de onmogelijke definiëring van wie ik ben. Over acceptatie en over de ervaringen met de binaire wereld. Het gaat over de dingen die ik meemaak. De mooie momenten die het leven waard maken tot aan de slechte momenten waarin ik denk ‘Wat een K-wereld is het toch’.

Dit is mijn verhaal.

Bo